Η κυρά Σοφούλα

Έχει λίγο καιρό που κάνω πρόβες σε ένα γαμοσκυλάδικο (-ειδική κατηγορία σκυλάδικου το οποίο ειδικεύεται στην οργάνωση γλεντιών γάμων), όπου θα εργάζομαι σκληρά πλην τίμια μετά το τέλος της Σαρακοστής οπότε και θα ξαναρχίσουν να γίνονται γάμοι.

Οι ορχήστρες συνήθως σε αυτά τα μαγαζιά αποτελούνται από μουσικούς κάτω του μετρίου και χωρίς παιδεία ή θεωρητικές γνώσεις. Αν πεις για τους τραγουδιστές, εκεί γίνεται το σώσε!

Ο κυρ Στέλιος είναι ένας 60άρης τραγουδιστής που έχει σπεσιαλιτέ τον Καζαντζίδη και τον Αγγελόπουλο, αλλά για χάρη της νέας τάξης πραγμάτων τραγουδάει Ρέμο, Βέρτη και Κουρκούλη (η φώτο είναι από το τετράδιο του κυρ Στέλιου με στίχους από επαναστατικό και ανατρεπτικό ύμνο του Κουρκούλη - "Έτσι όμορφα κι ωραία"). Είναι συμπαθέστατος άνθρωπος μες στην ευγένεια και την τρελή χαρά και καμιά φορά σε παρασέρνει στο χαρούμενο κόσμο του ακόμη κι αν έχεις τις μαύρες σου.

Την Τετάρτη στην πρόβα ο κυρ Στέλιος έσκασε μύτη με το μωρό του, την κυρα Σοφούλα με την οποία συμβιώνουν τα τελευταία 35 χρόνια. Η κυρα Σοφούλα είναι κοντή και μπαμπάτσικια, με τσαντάκι και ύφος καπάτσας γυναίκας που το πρωί σίγουρα παρακολουθεί Γιώργο Αυτιά και ίσως τα γράφει και στο βίντεο.

Μες στην χαρά, όπως πάντα ο κυρ Στέλιος συστήνει τον πληκτρά και φίλο μου από τον καιρό της μαμάς πατρίδας, Νίκο, (με τον οποίο είναι γείτονες στην Τούμπα και συμπτωματικά γνωρίζονταν πριν συνεργαστούν - άλλος ένας λόγος για να χοροπηδάει απ'τη χαρά του ο κυρ Στέλιος) στην κυρά Σοφούλα, η οποία κάθεται μακριά σε ένα απο τα τραπέζια.

- Σοφούκαααα, φωνάζει χαρούμενα, ο Νικολάκης από δω είναι γειτονάκι μας...χεχεχε...εκεί βρε στην Περεβού μένει...χεχε....ε Νικολάκη...; Χε χε καιρό έχω να σε δω βρε γειτονάκι μου να βγάζεις το σκύλο σου βόλτα βρε παιδί μου....ε Σοφούκαααα τον βλέπω που και που να βγάζει βόλτα το σκυλάκι του!
- Χάρηκα πολύ λέει ο Νίκος!

Η κυρά Σοφούλα αλλάζει ύφος. Περιμένουμε τα τυπικά "παρομοίως παιδί μου" κλπ

Μάταια. Ξεκινάει από Σολ

- Εγώ πάντως θα διαμαρτυρηθώ στο δήμο για αυτά τα σκυλιά, δεν είναι πραμα αυτό να τα βγάζουν βόλτα στο παρκάκι εκεί κάτω κι αυτά να κοπρίζουν από δω κι από κει....

Ανεβάζει σε Λα:

- Προχτές πήγα να πάρω το μωρό (μάλλον το εγγόνι) από το σχολείο και δεν μπορούσε να περάσει το παιδί από τα κόπρανα....

Το πάει Σι:

- Αλλά έπρεπε να μουν εγώ δήμαρχος να σας έλεγα όλους εσάς με τα σκυλιά σας....Να έστελνα κάθε μέρα τη δημοτική αστυνομία εκεί να έκοβε προστίματα να βλέπαμε, τα αφήνατε να χέζουν ή όχι....Επιτήδειοι

Ρεφραίν σε Ντο δίεση:

- Αίσχος...αίσχος....

Κοιτιόμαστε απορρημένοι, έχουμε μοιραστεί άπειρες στιγμές παραλογισμού στο στρατό, δαγκωνόμαστε να μη γελάσουμε και κάνουμε πως δεν την προσέχουμε. Ο μαέστρος μιλάει με τον μπουζουξή, ο κυρ Στέλιος σφυρίζει τάχα αδιάφορα αλλά αμήχανα, εμείς το παίζουμε τρελοί....

Και τότε αυτή βρίσκει συμπαράσταση και ακροατήριο στο πρόσωπο του ηχολήπτη και συνεχίζει προς αυτόν το θλιβερά μικροαστικό και μίζερο Ρεφραίν (σε Ντο δίεση φυσικά):

- Αίσχος, αίσχος.......

Αρχίζουμε να παίζουμε μπας και σταματήσει αλλά βλέπουμε το στόμα της να ανεβοκατεβαίνει παράλληλα με αυτό του άντρα της που τραγουδάει:

Έτση όμορφα κι ορέα....-άισχος-
θέλο να -αίσχος- περνάη
Όλη -αίσχος- μου η ζοί