Sunday

Απάνθισμα γάμων


Τον ένα μήνα σχεδόν που δουλεύω στο αναφερθέν σε προηγούμενο ποστ Γάμο-σκυλάδικο (Ειδική κατηγορία σκυλάδικου που εξειδικεύεται στη διοργάνωση δεξιώσεων γάμων,βαφτίσεων και παντώς τύπου δεξιώσεων, η αίθουσα κλιματίζεται), αν στίψω όλες μου τις αναμνήσεις στο τέλος θα μείνει ότι κάθε γάμος έχει κάτι το διαφορετικό. Πίστευα ότι τελικά θα είναι μια ρουτίνα, μια τυποποίηση εκδηλώσεων αλλά η διαφορετικότητα της ζωής και των ανθρώπων δημιουργούν παραλλαγές σε κάθε περίπτωση.


Ο πρώτος γάμος δεν είχε κάτι το συνταρακτικό, μάλλον γιατί ήταν ο πρώτος μου οπότε κάθετι ήταν καινούριο. Απλά μείναμε ώς τις 4μιση περιμένοντας να φύγει και η τελευταία παρέα που είχε καρφωθεί στις θέσεις της. Εμείς παίζαμε όσο πιο χάλια γινόταν (όχι για να φύγουνε,απλά τόσο μπορούσαμε).

Ο δεύτερος ήταν αλλιώς. Ο γαμπρός παλιός ροκάς ήθελε να έρθουν και κάτι φίλοι του να παίξουν με τη μπάντα τους. Είχαν συνενοηθεί και με τη διεύθυνση όποτε από εμάς είχαν το οκ, χαρά μας να καθόμαστε και να πληρωνόμαστε και να ακούμε Beatles,Stones και Jethro αντί για "Άιντε Ρεγγίνα" και "Γλύκα γλύκα". Τα παιδιά έπαιξαν υπέροχα, αυθεντικά, είχαν πολύ προσεγμένο τον ήχο τους που προσέγγιζε πάρα πολύ τον παλιό αυθεντικό ροκ ήχο,είχαν και όνομα και έπαιζαν χρόνια στην πόλη "The Skelters".
Στο Τρίτο Στεφάνι που εκλήθην να διασκεδάσω τους καλεσμένους, πριν έρθει το ζεύγος σε έναν προτζέκτορα προβάλλονταν εικόνες από τη ζωή τους, από διακοπές,από τα παιδικά τους χρόνια από ένα σωρό στιγμές!Έβλεπες δυο πολύ όμορφα μελαχρινά παιδιά, συμπαθητικά, πολύ ερωτευμένα με μεγάλα μαύρα μάτια! Όταν έφτασαν μέσα σε κορναρίσματα και χειροκροτήματα και ήρθαν στο κέντρο του χώρου σοκαρίστηκα. Ο γαμπρός ήταν μια σκιά. Δεν είχε πάνω ούτε μια τρίχα, ούτε φρύδια, ούτε βλεφαρίδες,δυο μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια και βλέμμα μελαγχολικό που προσπαθούσε να χαμογελάει. Την ήξερα καλά αυτή την εικόνα. Χημειοθεραπείες. Έτσι όπως έμπλεκε η χτυπημένη υγεία του παιδιού με τη χαρά του γάμου του, θυμήθηκα τον κολλητό του πατέρα μου-λίγους μήνες πριν πεθάνει-στη βάφτιση του μικρού του γιου, που η χαρά ήταν μισή και ανακτεμένη με πίκρα, γιατί ο ίδιος ήταν σωματικά παρών αλλά δεν είχε σχεδόν καμία επικοινωνία με το περιβάλλον.
Μια φίλη μου μισεί το 4 επειδή έχει γωνίες και είναι τρομακτικό. Ευτυχώς ο τέταρτος γάμος μόνο γέλια και χαζοχαρούμενα σκηνικά είχε. Το πιο ωραί
ο ήταν ότι έσκασαν γαμπρός και νύφη με τη Harley Davidson και την τσακαλοπαρέα (όλοι μέλη του Harley Davidson club) και έγινε πανικός από τα μαρσαρίσματα και τις κόρνες! Αυτά είναι τα ωραία! Είπα και στον κιθαρίστα εκείνη την ώρα να παίξουμε το Born to be wild άλλα δεν το ήξερε ο σκυλάς!

Χτες το βράδυ συντελέστηκε το νούμερο 5! Αυτοί είχαν ζητήσει από την αρχή μόνο ρεμπέτικα και σκυλάδικα όσο πιο πολύ γίνεται. Τέλος πάντων πάιξαμε απ' όλα πάλι, ένας τύπος γύρω στα 45 ερχόταν κάθε τόσο και ήθελε να τραγουδήσει. Κάθε φορά που ερχόταν ήταν όλο και πιο κομμάτια.
- 25 χρόνια μουσικός είμαι ρε παιδιά, δεν είμαι κάνα ψώνι
ο ρε!
Ερχόταν κάθε τόσο η Χριστίνα και τον ηρεμούσε. Στο τέλος έγινε φασαρία, κανείς δεν είχε καταλάβει πως ήταν ο πατέρας της νύφης. Αν το ήξεραν απ' την αρχή θα τον άφηναν χωρίς σούξου μούξου, αφού αυτός πληρώνει στην τελική, ας κάνει ό,τι θέλει. Τραγούδησε τελικά και μπορώ να πω πως ήταν πολύ καλύτερος από τους τραγουδιστές που έχου
με εκεί, μετά φώναξε και τις δυό κόρηεςτου που ήταν κι αυτές τραγουδίστριες, πολύ γλυκιές φωνή και παρουσίες και τραγουδούσαν η μιά με το φόρεμα κι η άλλη με το νυφικό. Ανέβηκαν και κάτι άλλοι φίλοι τους τραγουδιστές, τόσοι πολλοί που αναρωτιόμουν μήπως είχαν και κανένα φίλο drummer στην παρέα να κάνει κι αυτός το κομμάτι του να με ξεκουράσει κι εμένα λίγο.

Τελικά το "καληνύχτα" στον κόσμο το είπε η νύφη, γιατί ως παιδί της νύχτας κι αυτή, ήξερε πώς είναι να μην μπορείς να σχολάσεις εξαιτίας 5-6 ατόμων που δε λένε να φύγουν όποτε από συναδελφική αλληλεγγύη το έληξε από μόνη της!

God bless you all and have a nice life!


9 comments:

Erwtas Stomaxhs said...

δεν ξέρω γιατί ρε μαλάκα αλλά πολύ μ' άρεσε αυτό το ποστ...
να 'σαι καλά ;-)

nahames nakanamoko said...

είναι περίεργη δουλειά,αλλιώς τη φανταζόμουν,χειρότερη

τη συνηθίζεις πάντως!

τι θα γίνει, θα κατέβεις;
καλοκαίριασε!

nosyparker said...

και στα δικά σου βρε :-P

Anonymous said...

Ωραίο!
Ρε συ, πού τα βρίσκεις αυτά τα τραγούδια; Έχω λιώσει στο γέλιο, ειδικά με το "βαράει η καρδιά μου run time error".
LaL

Unknown said...

συγκινηθηκα γμτ με το 3ο στεφανι.
γραφεις πολυ ζωντανα και τρυφερα.
καλημερα

Tertuliano Máximo Afonso said...

Πάλι αφιέρωσες ρε φίλε με το post σου!

Εσύ μπορεί να γράφεις στο salllonica:
"Έκλασ' η νύφη...;
Σχόλασ' ο γάμος"
εγώ λέω:
"Επαίξε το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας;..
Όπου νά 'ναι σχολνά κι ο γάμος".

Ραντεβού την Παρασκευή στην Βλάστη!
Δώστε γκάζια παιδιά!
:)))

[Πως μπορώ να βάλω ένα πλεϊράκι σαν αυτό που έχετε στο blog;]

nahames nakanamoko said...

γεια σε όλους σας!

exiled,το "Run Time Error" άρχιζε να το παίζει το PC από μόνο του μια φορά που έπαθε Run Time Error...μάλλον κάπου στα XP θα υπάρχει κρυμμένο...

"...γύρνα πίσω στον Bill Gates
μην κολλήσεις κάν AIDS..."

αυτό αποδεικνύει τα πάντα


Tertul
σούπερ που θα έρθετε στη Βλάστη

θα τα σπάσουμε όλα
άκουσα και τους KAL και είναι γαμηστεροί!

για το player:
βρίσκεις ένα site όπου θα σου δώσει αποθηκευτικό χώρο να ανεβάσεις τα mp3 σου,π.χ. το fileden.com είναι οκ.

Μετά κάνεις ένα register σε ένα site με players (loudfusion.com έχω εγώ,μια χαρά γενικώς) και εκεί στην πλάυλιστ δηλώνεις τα links των τραγουδιών που ανέβασες στο fileden.Customάρεις ένα player όπως το θες και στο δίνει σε έναν κωδικα html που τον αντιγράφεις και τον κολλάς στο index του blog.
Αυτό το απλό είναι όλο.Αν π.χ. σου δώσω τον κωδικό του πλάυερ που παίζει εδώ θα έχεις ακριβώς το ίδιο πλάυερ σε χρώμα κ περιεχόμενο στο blog σου....θέλεις;

ή μήπως είσαι του ποιοτικού....;

Tertuliano Máximo Afonso said...

Για του ποιοτικού με κόβεις βρε π'αναθεμά σε;
Εγώ βρε 'συ πιο πολύ μπαίνω στο blog κυρίως για τα άζματα που βάζετε και εσύ μου λες έτσι; Για να μην σου πω κιόλας ότι το ίδιο πολύ που θέλω να σας δω στην Βλάστη θέλω να σας δω και στο μαγαζί...
Εγώ σε ρωτάω γιατί θέλω να ανεβάσω κάποια στιγμή στο blog μου τραγούδια όπως "Γιατί μου φέρθηκες σαν να 'μουν αράπης;" ή "Όταν παίζω Σοπέν ακόμα κι ο σκύλος σωπαίν'" και μου λες ότι είμαι το ποιοτικου... Τς,τς,τς...

Τώρα που το σκέφτομαι αν υπάρχει τρόπος το player να μην παίζει αυτόματα μόλις ανοίγεις το blog αλλά μόνο όταν το πατάς, και δεν μΕ στέλνεις αγόρι μου τον κώδικα να σΕ κάνω ετοιμάσω καμΓιά ρεκλμίτσα στο blog μου;
Καλή ιδέα ε;

Ήσουν όμως κατατοπιστικότατος δεν μπορώ να πω.
Εφκάριστο! (που λέμε και στην ΠΑ.ΟΙ.ΔΓΙΑ.)

Την Παρασκευή -εκτός απροόπτου της τελευταία στιγμής- θα βρισκόμαστε στις πρώτες γραμμές της συναυλιακής ζώνης της Βλάστης!
:)

Anonymous said...

Αλυχτάω και λέω οτι το 4 είναι πιό τρομακτικό κι από το 44 ακόμη.
Ένας φίλος μου μου έχει λέίψει ουσιαστικά. Τον συναντώ βέβαια μα μου λείπει από μέσα. Θέλουν χρόνο και ηρεμία οι σχέσεις κι οι αγάπες...Άτιμα καλοκαίρια...
Ο γάμος νούμερο τρία που μας θυμίζει ω και μεις το ω το λατρεύουμε, είναι εκείνο το μάθημα που δεν κάνουμε στο σχολείο και γι αυτό το σχολείο είναι άχρηστο.
Είναι κείνο το διόλου βαρετό μάθημα που λέει οτι το θέμα είναι να ζεις και να επενδύεις στους ανθρώπους. Να προσέχεις τον εαυτό σου και να μη μιζεριάζεις...Κι αυτό το μάθημα πρέπει να το μάθουμε απ'εξω νεράκι..
Ακούς ή να αλυχτήσω κι άλλο...

Υ.γ: δεν είναι πολύ ωραία που το αλυχτήσω έχει ίδια κατάληξη με το ξενυχτήσω;

Ε κατα τ'αλλα Amo-te meu carinho