Samba!

Πανάθεμά με, δεκατρία χρόνια στην επαρχία είδα γάμους όλων των ειδών. Είδα ποντιακούς είδα σαρακατσάνικους, είδα βλάχικους μέχρι και κρητικούς είδα να παντρεύονται στον ιστορικό και ακριτικό νομό Κιλκίς.
Μόλις πριν δυο βδομάδες όμως και αφού χρειάστηκε κάνα μήνα να δουλέψω στο γαμο-σκυλάδικο έμαθα τι έιναι η Samba. Ο καημένος ο δάσκαλός μου στα τύμπανα αλλιώς μου το είχε περιγράψει... "Ρυθμός εκ Λατινικής Αμερικής, τεσσάρων τετάρτων, με αφρικανικές καταβολές. Το βασικό ρυθμό ostinato, δίνει το βαθύ τύμπανο "Surdo" και ο ρυθμός συμπληρώνεται με κρουστά υψηλότερων συχνοτήτων (congas, bongos και timbales) αλλά και διάφορα κρουστά χειρός (guirro, clave κ.ά.). Το μελέτησα καλά μάλιστα και με πολλές παραλλάγες, άκουσα και πολλά τέτοια κομμάτια βάζοντας στην Τ.V. αποσπάσματα από τα καλύτερα γκολ του Copa Libertadores για να είμαι στο κλίμα.
Ένα Σαββάάάτο/βράδυ καλέ Μαρίίία/μια Κυριακή πρωωωί/ όλα αυτά κατέρρευσαν με μιας/
Ήταν Σαρακατσάνοι το ζεύγος που νοίκιασε το χώρο και έφεραν και τρεις μουσικούς της φυλής τους να παίξουν μερικά κομμάτια με τον αυθεντικό Σαρακατσάνικο ήχο (ξέρεις, με τους κιθαρίστες που πιάνουν στη Gibson τη Μι με τον αντίχειρα), έναν τραγουδιστή και ένα κλαρίνο.

Καθόμασταν με τη σειρούλα μου, τον πληκτρά το Νίκο και το μαέστρο τον Παύλο και τρώγαμε μπεζέδες, σε κάτι πολύ ωραίες ξαπλώστρες, φυσούσε και το αεράκι απαλά, έπαιζαν και τα Σαρακατσάνικα από πάνω κι ήταν λες κι ήμασταν στο Καϊμάκ Τσαλάν καλοκαίρι καιρό!

Κάπου κάπου άκουγα τον τραγουδιστή εκεί που τραγουδούσε να κόβει τα λόγια και να λέει:

- Σάμπα ο γαμπρός, σάμπα ο γαμπρός...
Ή
- Σάμπα ο πεθερός, σάμπα ο πεθερός...
Ή ακόμη
- Σάμπα o κύριος, σάμπα ο κύριος όταν απευθυνόταν σε κάποιον άγνωστο.

Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι μερικοί από τους συγγενείς ήταν χρόνια μετανάστες στο Sao Paolo και παρήγγελναν συνεχώς Samba και αναρωτιόμουν γιατί άραγε να 'χουν κολλήσει με τη Samba. Χάθηκε να ζητήσουν κάτι άλλο; Αφού βλέπεις ρε κύριος ότι δεν το 'χουν οι μουσικοί, γιατί δε λες για καμιά Bossa ή κάνα Mambo στην τελική;

Γινόταν πολλή ώρα αυτό ώσπου κάποιος μου έλυσε την απορία.
"Σάμπα" φωνάζει ο τραγουδιστής στο γάμο όταν κάποιος του πετάει "χαρτούρα", οπότε με τον τρόπο αυτό ικανοποιεί τον χρηματοδότη του αφού αναφέρει δημόσια ότι έδωσε λεφτά στην ορχήστρα, άρα έτσι κάνει τη μόστρα του (βασικό στοιχείο σε ένα γλέντι να κάνεις μόστρα) και ταυτόχρονα τον τσιγκλάει να δώσει κι άλλα για περαιτέρω επίδειξη, προφανώς!
To Σάμπα είναι ρόμικη*, έκφραση και σημαίνει δίνω, πετάω ή κάτι τέτοιο. Αυτό λοιπόν προήλθε από τους γάμους των Ρομ (όπου σαν άλλοι Βραζιλιάνοι παίζουν μόνο τσιφτετέλια και Σάμπα) και κατέληξε μπασταρδεμένη, κάπως, συνήθεια και κάποιον άλλων φυλών.

Έπαιζαν λοιπόν Σάμπα όλη νύχτα οι Σαρακατσάνοι (εξαιρετικά χαρούμενος ρυθμός οφείλω να ομολογήσω, αφού με κάθε Σάμπα αυξάνει σημαντικά και το μεροκάματο των μουσικών) ενώ εμείς μόνο κάνα δυο φορές τσιμπήσαμε καμια μικρή Σαμπούλα, όχι τίποτα σοβαρό δηλαδή, κάνα δυο μετράκια μωρέ, δυο-τρία χτυπήματα στο Surdo και ένα fill στις timbales.

Θλιβερή Μετάφραση: από κάνα 5ευρώ έξτρα δηλαδή έκαστος. Ευτυχώς μένω πολύ κοντά στο μαγαζί οπότε μπορώ να πω ότι έβγαλα τουλάχιστο τις βενζίνες μου για κάνα δίμηνο, πράμα που δεν μπορούν να πουν οι υπόλοιποι μουσικοί που κατοικούν μακριά απ' τη δουλειά!

Ας είναι. Τουλάχιστον μια ακόμη μεγάλη πτυχή της λαογραφίας προστέθηκε στο βιογραφικό μου ως μουσικός κι ίσως κάποτε μ' αυτά και μ' αυτά να καταφέρω το μεγάλο μου όνειρο: Να ξεπεράσω σε συγγράμματα και απαγορευμένες εκδόσεις το μεγάλο δάσκαλο Ηλία Πετρόπουλο.



* Ρόμικος/η/ο : Τσιγγάνικος/η/ο για τους αμόρφωτους, από το λατινικό (;) Rom
Σέρβικο ανέκδοτο: Στη Σερβία δεν έχουν μαύρους να πουλάν CD στα καφέ. Τη δουλειά αυτή την έχουν πάρει μονοπώλειο ο Τσιγγάνοι (οι Rom δηλαδή στα Σέρβικα):

- Πώς λέγεται ο γύφτος που πουλάει CD στα καφέ στο Βελιγράδι;
- Πώς;
- CD-ROM.